Początki zielonej herbaty datuje się na tysiące lat temu w starożytnych Chinach. Następnie liście herbaciane rozprzestrzeniły się na inne kraje Azji, w tym Japonię, Koreę, Wietnam i inne, stając się ważnym elementem kultury i ceremonii picia herbaty w tych regionach. Zielona herbata jest również popularna w krajach Bliskiego Wschodu, takich jak Iran.
Zielona herbata to jeden z najstarszych i najbardziej popularnych napojów na świecie. Zielona herbata w odróżnieniu od czarnej herbaty jest minimalnie poddawana procesowi oksydacji, co pomaga zachować większość naturalnych składników, aromatu i właściwości zdrowotnych liści herbaty. W Japonii proces oksydacji zielonej herbaty jest zatrzymany poprzez poddaniu herbacianego liścia działaniu pary wodnej. Takie praktyki dają bardzo charakterystyczne, wyczuwalne w naparach nuty smakowe: w zielonych herbatach chińskich – podprażane, dymne; w japońskich zielonych herbatach – morskie, roślinne.
Liście tej herbaty zbierane są ręcznie, a następnie suszone. Przygotowanie zielonej herbaty polega na parzeniu świeżych lub suszonych liści herbaty w ciepłej wodzie, ale temperatura i czas parzenia mogą się różnić w zależności od rodzaju herbaty oraz preferencji indywidualnych.
Zielona herbata uznawana jest za napój młodości. Zawiera wiele korzystnych związków, takich jak polifenole, katechiny, flawonoidy i kofeinę, które przypisuje się korzystnemu wpływowi na zdrowie, w tym potencjalnym działaniom antyoksydacyjnym i wspierającym układ sercowo-naczyniowy. Zielonej herbacie przypisuje się właściwości pozwalających obniżać poziom złego cholesterolu oraz wspomaganie procesów odchudzania. Wielu naukowców twierdzi także, że zielona herbata wykazuje działanie przeciwnowotworowe. Chińczycy stosowali ten rodzaj napoju do leczenia bólów głowy, zaburzeń trawienia, otyłości. Współcześnie, zielona herbata jest powszechnie stosowana w profilaktyce zdrowotnej. Zawiera wiele minerałów i mikroelementów, takich jak fluor, żelazo, sód, wapń, potas, cynk oraz witaminy: A, B, B2, C, E, K.
Zielona herbata to jeden z najstarszych i najbardziej popularnych napojów na świecie. Zielona herbata w odróżnieniu od czarnej herbaty jest minimalnie poddawana procesowi oksydacji, co pomaga zachować większość naturalnych składników, aromatu i właściwości zdrowotnych liści herbaty. W Japonii proces oksydacji zielonej herbaty jest zatrzymany poprzez poddaniu herbacianego liścia działaniu pary wodnej. Takie praktyki dają bardzo charakterystyczne, wyczuwalne w naparach nuty smakowe: w zielonych herbatach chińskich – podprażane, dymne; w japońskich zielonych herbatach – morskie, roślinne.
Liście tej herbaty zbierane są ręcznie, a następnie suszone. Przygotowanie zielonej herbaty polega na parzeniu świeżych lub suszonych liści herbaty w ciepłej wodzie, ale temperatura i czas parzenia mogą się różnić w zależności od rodzaju herbaty oraz preferencji indywidualnych.
Zielona herbata uznawana jest za napój młodości. Zawiera wiele korzystnych związków, takich jak polifenole, katechiny, flawonoidy i kofeinę, które przypisuje się korzystnemu wpływowi na zdrowie, w tym potencjalnym działaniom antyoksydacyjnym i wspierającym układ sercowo-naczyniowy. Zielonej herbacie przypisuje się właściwości pozwalających obniżać poziom złego cholesterolu oraz wspomaganie procesów odchudzania. Wielu naukowców twierdzi także, że zielona herbata wykazuje działanie przeciwnowotworowe. Chińczycy stosowali ten rodzaj napoju do leczenia bólów głowy, zaburzeń trawienia, otyłości. Współcześnie, zielona herbata jest powszechnie stosowana w profilaktyce zdrowotnej. Zawiera wiele minerałów i mikroelementów, takich jak fluor, żelazo, sód, wapń, potas, cynk oraz witaminy: A, B, B2, C, E, K.
